Τομισλαβ Οσμανλη :: Αριστοτέλης Δεληγιαννίδης
Έρως :: Љубов ::
Μια μέρα που θα φύγω,
ψάξτε την ψυχή μου σ` αυτήν την Πλατεία,
την ορχήστρα της αμφιθέατρης Πόλης
που ανοίγει προς την απέραντη σκηνή
του γαλάζιου φωτός και των μυθικών αστερισμών·
αυτής της Πόλης που,
επί αιώνες συμμετέχοντάς του, ζωηράθεωρεί
το αρχαίο δράμα
όπου οι άσπλαχνες στερεές κρύβουν δράκους και χρυσόμαλλα δέρει
ελπίδες και πάθει
και άπαυτο ανθρώπινο αίμα·
αυτής της Πόλης που καταλαβαίνει τις γλώσσες πωλώνθαλασσών
ακόμα και της μουρμούρες των κυμάτων πουφέρουν
πανάρχαιες ιστορίες για ήρωες και για εραστές,
έτυμους για τρελούς άθλους και για γενναίους θανάτους·
αυτής της Πόλης
όπου ο αέρας ακόμα ανεμίζει
τα Πηγάσια φτερά,
αυτής της Πόλης ανοιχτής
προς τα ζεστά πελάγη
όπου τα νησιά αιωνίως ονειρεύονται καράβια,
τα λιμάνια ποθούν ξένες ιστορίες
και οι ναύτες ξαναερωτεύονται τ‘ αστέρια.
Μια μέρα που θα φύγω,
ψάξτε την ψυχή μου σ` αυτήν την Πλατεία.
Θα την τρέφουν οι γλάροι
που έρχονται με τους νοτιάδες
και άπω τις μακρινές της θάλασσες
στα ράμφη φέρνουν
τις ζεστές αναπνοές της Λιβύης και της Αιγύπτου
το μαρμαρένιο κάλος των Κυκλάδων
και της ποικίλες μυρουδιές και γλώσσες
της δικέφαλης και της λευκής
της Μεγαλούπολης των μαύρων αετών…
Μια μέρα που θα φύγω,
θα με βρείτε στις σκιές των νεραντζιών
στους θάμνους και στα κυπαρίσσια
των παλιών των κήπων
που υψώνονται πλάι στα αρχοντικά αυτής της Πόλης
και ψιθυρίζοντας ανακοινώνουν τον μεσόγειο Νότο
την Απολλώνια μελαγχολία του Κυπαρίσσου και της Κέας,
τα Αφροδίσια βασίλεια της Κύπρου,
τα παλάτια του Μινώα
και τους λαβύρινθουςτης καθημερινής ύπαρξής μας.
Μια μέρα που θα φύγω,
θα με βρείτε
στα φύλα των μανταρινιών
που μέσα στη βουή των αυτοκινήτων
ψιλοφυτρώνουν στους οδούς του Κέντρου
και μέσα στις ποικίλες ανάσες της Αγοράς,
πώς οσμεύω τρυφερή ρίγανη
για να γέμισή η ανάσα μου Μεσόγειο
και η όραση μου γαλάζιο άπειρων
και Ήλιο.
Μια μέρα που θα φύγω
αναφέρετέ μόνο την αγάπη μου
γι` αυτήν την Πόλη
των αχειροποίητων ναών
των πоνεμένωνανθρώπων και των μετεώρον αγίωντης,
-και τα πουλιά, κ`οι άνεμοί της
θα με αναγνωρίσουν
ως ερωτευμένο
συμπολίτη τους.
Τότε τελικά θα μείνω
σ`αυτήν την Πόλη
για αιωνίως
να την ξαναερωτεύομαι.